Podstawową ceną z roku 2011 jest różnorodność. Gdy poprzedni tom skupiał siep rzede wszystkim na wspólczesnych ujęciach klasycznej tematyki science fiction, ten daje poza science fiction również fantasy i horror.
Zbiór otwiera zombie apokalipsa Tegoroczne zdjęcie klasowe Dana Simmonsa Opowiada ono o nauczycielce probującej oddać dzieciom zombie człowieczeństwo przez ich przymusową naukę. Jest oto tekst przyzwoity.
Nastepny jest Superbohater trzeciej kategorii Charlesa Yu bedący historią superbohatera ciagle probującego oficjalanie uzyskać swoją licencję i utrzymać swoją pozycję materialną w świecie pełnym superbohateterów porwadzących bardzej korzystne kariery.
Nastepnie antologia dochodzi do Błękitu i złota K.J Parker(a) humorystycznego fantasy o alchemiku Saloninie uciekającego z miasta po nieumyślnym zabiciu żony. Gdy historia trwa, narrator ciagle przedstawia kolejne etqapy intrygi i wersje tych samych wydarzeń. Mapnipuluje przy tym czytlenikiem i jego odczuciami do samego końca opowieści. Zaletami tekstu są też narracja i styli. Według mnie to najlepsze opwiadanie tego zbioru.
Ted Kosmatka i jego Prorocze światło to powrot do science fiction. Opowiada ono o problemach wynikających z obserwacji fal przechodzących przez podbójną sczelinę. O ile poczatkowo teks nie jest niczym szczegółnym, to później dobrze się rozwija i zmierza przekonującego zakończenia
Tony Pi w Przynęcie doskonalej pokazuje przedstawiciela zmiennokrztałtnych żyjącego wspólcześnie jako wlaściciel galerii na aukcję przedmiotów po innej przedstawicielce swojego gatunku, by odzyskać wazny przedmiot. Tutaj zaleta jest dobra fabuła i sprawnie rozegrane zwroty akcji.
Pamieć jest czymś jak dom Willa Ludwigsena jekst kolejnym horrorem. W tej krotkiej historii dom powoli wedruje przez USA by wyjawić prawdę o morderstwie.
Marina i Siergiej Diaczenko w Przenicowanym Świecie pokazują losy drugoplanowej bohaterki serialu chcacej przedostać się do realnego świata. Jest top rzyzwoite tekst, jednak trochę nie do końca dało się autorom dodać złożoną fabułę do pomysłu.
Paul M. Berger w Stereogramie szarego fortu... na niedużej ilości stron umiejętnie łączy eksperyment formalny z historią wieloletniej wojny i nienawiści między elfami i ludźmi. To również jeden z lepszych tekstów zbioru.
Po nim niestety dochodzimy do najsłabszego czyli Palimpsestu Strossa Wyraźnie widać jego oryginalność jego wizji podoży w czasie, jednak nie wychodzi z niej nic, co chciało by się poznać.
Twoje cierpieenie nas ochorni Mercurio D. Rivery to fantastyka iberoamerykańska. Pokazuje ono jak tradycyjna magia łaczy się z terroryzmem i porblemami wsolczesnego świata. jednocześnie jednak samo opowiadanie jest za krótkie, by wykorzystać pomysł, a największą jego zaletą jest język bohaterów.
Ostatni tekst to horror Rozpacz Jurija Nesterienki opowiada historię poranionego czlowieka budzcego się na zrujnowanym statku kosmicznym. Problem z tekstem jest jednak aki sam jak z Me-gi-do z poprzedniego roku-zaczyna się dobrze jednak na koniec znajduje się tam za dużo wszystkiego.
W tym tomie nie było żadnego zlego tekstu. Wszystkie były przynajmniej dobre. Byly w duzej ilosci irytjąće literówki, jednak jqak widać nie qwiem czy powienienem to akurat krytykować Następny tom zyskal opnię najslabszego więc jak najszybciej postaram się sprawdzić czy tak go odbiorę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz