Jest rok 2004. Polska wchodzi do Unii Europejskiej, a Wielki Pisarz do Wydanictwa Literackiego. Wielki Pisarz pisze fantastykę i mozna spekulatywnie złożyć, że chce udowodnić, że może ona pisać o Rzeczach Waznych wymyśla ze zaprosi Innych Wielkich Pisarzy i Mędrców do przesłania swojej wizji polski za lat piećdziesiąt. Wielki Pisarz to Jacek Dukaj. A Wielcy Piasrze i Mędrcy to między innymi Sam Pomysłodawca Dukaj Lem, Kapuściński, Bauman, Staniszkis, Oramus, Jęczmyk, Tokarczuk, Orbitowski, Wnuk-Lipiński, Sosnowski, Piątek, Ziemianski, Kossakowska, Grzędowicz i... Barnim Regalica. Tak. Ten Barnim Regalica. Dochodzmy właśniwe do pierwszego problemu z tą antologią. (Jest ich co najmniej tyle co opowiadań) Z jakiegoś powodu ktoś (Dukaj?) uznał jego nazistowską propagandę zas powazna literaturę. Moze chodziło o to, że jego teksty są takim kuriozum, że nie można ich traktowac na poważnie. Nie są. On pisze nazistowską propagandę całkowicie poważnie.
Pozostałe teksty wglądają na wyciągnięte z głębi szuflad i twardych dysków. Najlepiej widać to w przypadku Kapuścinskiego, którego tekst jest przedukiem z "Rzeczpospolitej" z roku 2000. Nie mają one w wiekszości związku z rokiem 2054 ani Polską. Jeżeli jakiś już mają to dopiero wtedy należy się zastanowić czy na prawdę autorzy mieli takie poglądy, czy też nie mieli pomysłów a chcieli opublikować coś w prestiżowej antologii. Nawet Crux Dukaja jest napisany poniżej jego normalnych możliwości i do tego po dziesięciu latach widać że sam tekst się zestarzał i zdezaktualizował.
Dostajemy Bardzo Poważne Prognozy co do Polski w roku 2054
Duża częsc tekstów sprowadza sie do tego,że w roku 2054 wszystkich będzie terroryzować (geje,lesbijki, Żydzi, Gender, Chińczycy, poprawność polityczna, poganie)[niepotrzebne skreślić] a fabuła prowadzona jest, by to uzasadnić. Czasami dochodzi się do etapu, w ktorym jest to tak skonstruowane, że Wśrod tych tekstów, które są inaczej skonstruowane poza slabym Dukajem wyróżniaja się tylko postapokapliptyczne opwiadanie Tokarczuk oraz częsciowo publicystyczne Wnuka-Lipińskiego Odrobinę lepsza jest też częsc publicystyczna (poza przedrukiem Kapuścińskiego), jednak nie ratuje już ona antologii.
Strata czasu, strata papieru,strata talentu, i strata potencjału. Omijać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz